REHiN ::: (Rehn-Rehine) Bir şeyin yerine teminat olarak tutulmuş olan şey, rehin edilmiş. * Mevkuf ve mahpus kılmak.

rehn ::: (a. i. c. : rihân, rühûn, rühn, rühün) : tutu, ödünç alınan eşya, para karşılığında gösterilen şey, ipotek. rehn-i müsteâr : fık. birinin malını ödünç alıp kendisinin izniyle rehin etme.

rühn ::: (a. i. rehn'in c.) : (bkz. : rühûn).

rühün ::: (a. i. rehn'in o.) : (bkz. : rühûn).

rehin ::: bir şeyin yerine garanti olarak tutulan.

Rehin :::

1. Bir borcun ödeneceğine teminat olarak, ödenince, geri alınmak şartıyla borçlunun alacaklıya verdiği değerli şey, tutu, ipotek
   Örnek: Hâlbuki, yalının rehinde olduğunu pekâlâ işitmiştim. Y. K. Karaosmanoğlu


2. tutu. ~ almak: tutu almak. ~ etmek: tutulamak ,tutu komak.

rehîn ::: rehinli , ipotekli

rehn ::: rehin

rehin ::: bir şeyin yerine garanti olarak tutulan , (rehn-rehine) bir şeyin yerine teminat olarak tutulmuş olan şey , rehin edilmiş , mevkuf ve mahpus kılmak

rehîn ::: ‬rehinli

rehîn ::: ipotekli

rehn ::: ‬rehin

rehn ::: (a. i. c. : rihân, rühûn, rühn, rühün) tutu, ödünç alınan eşya, para karşılığında gösterilen şey, ipotek. rehn-i müsteâr : fık. birinin malını ödünç alıp kendisinin izniyle rehin etme.

rühn ::: (a. i. rehn'in c.) (bkz. : rühûn).

rühün ::: (a. i. rehn'in o.) (bkz. : rühûn).

Rehin ::: Bir borcun yerine getirilmemesi halinde, alacaklarının teminatı olmak üzere ve paraya çevirtme hakkıyla birlikte alacaklı lehine verilen taşınır veya taşınmaz mal güvencesi.

Rehin ::: Bir borcun yerine getirilmemesi halinde, alacaklarının teminatı olmak üzere ve paraya çevirtme hakkıyla birlikte alacaklı lehine verilen taşınır veya taşınmaz mal güvencesi.

rehin :::

REHİN :::