MUCiB ::: (Mucibe) İcâb eden, lâzım gelen. * Bir şeyin peydâ olmasına vesile ve sebep olan. Gereken. Gerektiren, lâzım gelen.

MUCiB ::: (Cevab. dan) İcabet eden, uyan. Kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran.

"); mûceb ::: (a. s. vücûb'dan) : 1) îcâbetmiş, lâzımgelmiş. 2) bir söz veya emrin îcâbettiği şey, netîce. 3) i. büyük bir memûrun, kendisine sunulan evrakı tasdîk için ettiği işaret, paraf.

mûceb-i akd ::: huk. akit sebebiyle lâzım olan şey. [bir aşçı istîcâr olunduğunda o aşçının yemek pişirmesi îcâr akdinin mûcebidir]

mûceb-i cinayet ::: huk. cinayetin hükmü demektir ki, üzerine terettübeden kısas, diyet, hükûmet-i adi gibi şeylerden ibarettir.

mucib ::: gereken, gerektiren.

mucib ::: hayrete düşüren.

mûcib ::: gerektiren , gereken

mucîb ::: isteyeni istediğine kavuşturan yaratıklarının isteklerine cevap veren Allah , (cevab , dan) icabet eden , uyan , kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran

mucib ::: lazım gelen

mûcib ::: ‬gereken

mûcib ::: sebep

MUCÎB :::

MUCİB :::