mensûb ~ منسوب
Osmanlıca İmla Lügati - mensûb ~ منسوب maddesi. Sayfa: 186 - Sira: 28
1976 yılında hazırlanmış Osmanlıca İmla Lügati,mensûb maddesi. mensûb osmanlica yazılışı, mensûb osmanlıca imla klavuzu, mensûb Türkçe - Osmanlıca imla yazımları, mensûb nasıl yazılır, mensûb arapça yazılışı, Çağdaş Sözlük Osmanlıca imla klavuzu
1976 yılında hazırlanmış Osmanlıca İmla Lügati,, منسوب mensûb ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
mensûb ~ منسوب güncel sözlüklerde anlamı:
MENSUB ::: (Bak: Mansub)
MENSUB ::: Bir şeye veya kimseye nisbeti olan, alâkası bulunan. Bir şeyle ilgili olan.
mensûb ::: (a. s. nisbet'den. c. : mensûbîn) : bir kimseye, bir şeye nisbeti olan, bir şeyle ilgisi bulunan, (bkz. : merbut, müteallik). İsm-i mensûb : gr. kelimenin sonuna : türkçede -li, arapça ve farsçada, kelime sessiz harfle bitiyorsa bir "A"; sesli harfle bitiyorsa, yerine göre, sesli harf atılarak veya atılmıyarak : "A, -yî veya -yî getirilerek yapılan sıfat : "Tebriz - Tebrîzî, Ruha- Ruhâlı, Ruhâvî; Mekke-Mekkeli, Mekkevî. . " gibi.
mensub ::: bağlı, ait, ilgili.
mensûb ::: ait
mensub ::: bağlı
mensûb ::: nispet edilen
mensûb ::: ait
mensûb ::: bağlı
mensûb ::: (a. s. nisbet'den. c. : mensûbîn) bir kimseye, bir şeye nisbeti olan, bir şeyle ilgisi bulunan, (bkz. : merbut, müteallik). İsm-i mensûb : gr. kelimenin sonuna : türkçede -li, arapça ve farsçada, kelime sessiz harfle bitiyorsa bir
MENSUB :::