meskûn ~ مسكون
Osmanlıca İmla Lügati - meskûn ~ مسكون maddesi. Sayfa: 188 - Sira: 16
1976 yılında hazırlanmış Osmanlıca İmla Lügati,meskûn maddesi. meskûn osmanlica yazılışı, meskûn osmanlıca imla klavuzu, meskûn Türkçe - Osmanlıca imla yazımları, meskûn nasıl yazılır, meskûn arapça yazılışı, Çağdaş Sözlük Osmanlıca imla klavuzu
1976 yılında hazırlanmış Osmanlıca İmla Lügati,, مسكون meskûn ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
meskûn ~ مسكون güncel sözlüklerde anlamı:
MESKUN ::: İçinde oturanları olan yer. İnsan bulunan şenlenmiş yer.
meskûn ::: (a. s. sükûn'dan.) : 1) içinde insan oturan yer. 2) insan bulunan, şenel-miş yer. Gayr-i meskûn : içinde insan bulunmı-yan, ıssız, tenha yer. Rub'-i meskûn : Dünyâ'nın insan bulunan (dörtte bir) kısmı.
meskun ::: oturulan yer.
Meskun :::
- İnsan oturan, şeneltilmiş (yer)
Örnek: Kürekleri var gücüyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı. S. F. Abasıyanık - Yurt edinilmiş (yer).
meskûn ::: iskan edilen yer , içinde oturulan yer , yerleşilmiş , iskan edilmiş , oturulan yer
meskun ::: içinde oturanları olan yer , insan bulunan şenlenmiş yer
meskûn ::: yerleşilmiş
meskûn ::: iskan edilmiş
Meskûn ::: Içinde insan oturan; oturulan; yerleşilmiş
meskûn ::: (a. s. sükûn'dan.) 1) içinde insan oturan yer. 2) insan bulunan, şenel-miş yer. Gayr-i meskûn : içinde insan bulunmı-yan, ıssız, tenha yer. Rub'-i meskûn : Dünyâ'nın insan bulunan (dörtte bir) kısmı.
Meskûn ::: İçinde insan oturan; oturulan; yerleşilmiş
meskun :::
MESKUN :::