iSTiARE ::: Ariyet istemek. Ödünç almak. Birinden iğreti bir şey almak. * Edb: Bir kelimenin mânasını muvakkaten başka mânada kullanmak; veya herhangi bir varlığa, ya da mefhuma asıl adını değil de, benzediği başka bir varlığın adını verme san'atına istiare denir.Cesur ve kuvvetli bir insana "arslan, kurnaz bir kimseye "tilki" demekle istiare yapmış oluruz.

istiare ::: (a. i. c. : istiârât) : 1) ödünç alma, birinden eğreti bir şey alma. 2) ed. bir kelimenin mânâsını muvakkaten başka bir kelime hakkında kullanma. mesejâ : bir askere "arslanım" denilmesi gibi.

istiâre-i mekniyye ::: ed. bir teşbihten müşebbehün bih (kendine benzetilen) kaldırılarak yalnız müşebbeh (benziyen) in söylenmesiyle meydana gelen istiare. meselâ : "şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa" mısraındaki : "kudursa, çıldırsa" gibi.

istiâre-i musarraha ::: ed. bir teşbihten müşebbeh (benziyen) kaldırılarak, müşebbehün bih (kendine benzetilen) in söylenmesiyle meydana gelen istiare. meselâ : hareketli bir çocuğa "cıva" denilmesi gibi.

istiâre-i telmîhiyye veya tehekkumiyye ::: ed. şaka, lâtîfe ve alayı içine alan bir istiaredir. meselâ, tilkinin eşeğe : "gelsem olmaz mı huzura, a benim arslanım" demesi gibi.

istiâre ::: bir kelimeyi başka anlamda kullanma.

İstiare :::

1. Ödünç, borç veya eğreti alma, ödünçleme, metafor.


2. Bir şeyi anlatmak için ona benzetilen başka bir şeyin adını eğreti olarak kullanma, eğretileme.

istiâre ::: ödünç alma

istiare ::: (a. i. c. : istiârât) 1) ödünç alma, birinden eğreti bir şey alma. 2) ed. bir kelimenin mânâsını muvakkaten başka bir kelime hakkında kullanma. mesejâ : bir askere

istiare ::: ödünç

İSTİARE :::