imtina' ::: (a. i. men'den.) : 1) çekinme, geri durma. 2) imkânsızlık, olamayış.

imtinâ-i âdi ::: huk. [eskiden] bir şeyin vücudu âdeten mümkün olmamaktır, [birisinin, nesebi mâruf bir kimse hakkında : "benim oğlumdur" demesi gibi.

imtinâ-i hakiki ::: huk. [eskiden] bir şeyin ademinin aklen zarurî olması. Meselâ : [bir kimsa kendisinden yaşça büyük olan kimse hakkında : "bu benim oğlumdur" diye iddia etse dâvası dinlenmez, çünkü, kendisinden yaşça büyük bir adamın kendisinin sulbî oğlu olmak aklen mümtenî-dir]

imtinâ ::: çekinme, yanaşmama, imkânsız olma.

İmtina :::

1. Kaçınma, sakınma, çekinme.

imtinâ' ::: çekinme

imtinâ ::: kaçınma , çekinme

imtinâ ::: ‬kaçınma

İmtina ::: Kaçınma; çekinme

imtina ::: feragat

imtina :::