HATiB ::: Hitâbeden. Söz söyleyen. Cemaate, topluluğa karşı güzel söz söyleyen kimse. * Câmi'de müslümanlara dini nasihatlar ve güzel sözlerle hitâbeden vazifeli zat.

HATiB ::: Mânalı ve fâideli, güzel söz söyleyen. Güzel, düzgün konuşan.

HATiB ::: Odunu çok olan kimse.

hâtib ::: (a. s.) : hitabeden, söz söyliyen.

hatîb ::: (a. i. c. : hutebâ) : camide hutbe okuyan. 2) güzel, düzgün konuşan kimse, (bkz. : nâtıka-perdâz).

hatîb ::: konuşmacı, hatip.

HATiB ::: Bir kimse gusl abdesti alır, sonra Cumâ'ya gelir, kendisine mukadder (farz) olan namazı kılar, sonra hatîb hutbesini bitirinceye kadar susar, sonra imâmla berâber namaz kılarsa, onunla diğer Cumâ arasındaki günahları ile berâber, üç günlük fazlasının günâhları da afv ve mağfiret olunur. (Hadîs-i şerîf-Meşârık)

Hutbe ile namaz arasında hatîb efendinin, dünyâ işlerinden söylemesi tahrîmen mekrûhtur (harâma yakın günahtır). (İbn-i Âbidîn)

hatîb ::: hatip

hatib ::: hitabeden , söz söyleyen , cemaate , topluluğa karşı güzel söz söyleyen kimse , cami'de müslümanlara dini nasihatlar ve güzel sözlerle hitabeden vazifeli zat

hatîb ::: ‬hatip

hâtib ::: (a. s.) hitabeden, söz söyliyen.

hatîb ::: (a. i. c. : hutebâ) camide hutbe okuyan. 2) güzel, düzgün konuşan kimse, (bkz. : nâtıka-perdâz).

HATÎB :::

HATİB :::