aRiF ::: (İrfan. dan) Bilen, bilgide ileri olan. Aşinâ, vâkıf. Hakkı, hakkı ile bilen. * Sabırlı ve mütehammil. * Çok düşünmeğe ihtiyaç kalmaksızın, tekellüfsüz gördüğünü bilen ve anlayan. * Zevkî ve vicdanî irfan sâhibi olan.

ARiF ::: Çok irfanlı, çok tanınmış, meşhur âlim. * Bir işten iyi anlayan.

arîf ::: (a. s. irfân'dan.) : 1) meşhur, çok tanınmış. 2) bilgi sahibi.

ârif ::: (a. s. irfân'dan. c. : urefâ) : 1) bilen, bilgili, irfan sahibi. 2) i. erkek adı.

arif bi-llâh ::: marifeti Allah'a vâsıl olan, velilik mertebesine ulaşmış kimse, velî;

ârif ::: anlayışlı, sezgili, kavrayışlı.

aRiF ::: 1. Allahü teâlânın rızâsını kazanmış, O'ndan başkasının sevgisini kalbinden çıkarmış, tasavvufta yetişip, kemâle ermiş velî zât. Ârif-i billah da denir.

Her şeyin kaynağı vardır. Takvânın (Allahü teâlâdan korkarak haramlardan, günâhlardan sakınmanın) kaynağı âriflerin kalbleridir. (Hadîs-i şerîf-Künûz-ül-Hakâik)

Resûlullah efendimizin sünnetini terk edeni ve O'ndan gelen edebleri gözetmekte gevşeklik göstereni ârif zannetme. (Cüneyd-i Bağdâdî)

Ârif boş yere konuşmaz. Devamlı Allahü teâlânın rızâsını kazanmayı düşünür. (Bâyezîd-i Bistâmî)

Âriflerin kalbleri Hak teâlânın azâmet ve kibriyâsına (büyüklük ve ululuğuna) hayrandır. (İmâm-ı Rabbânî)

Ârif kendini herkesten aşağı bilir. (İmâm-ı Rabbânî)

2. Mütehassıs olduğu ilmi, zorlanmadan tatbik eden, kullanabilen kimse.

Âlim ile ârif arasında fark vardır. Meselâ Arabî nahv ilminin, dil bilgisinin küllî kâidelerini bilen, bu ilmin âlimidir. Fakat bu bilgiyi yerinde zorlanmadan kullanabilen ise âriftir. (Seyyid Abdülhakîm Arvâsî)

Arif :::

1. Çok anlayışlı ve sezgili (kimse), varışlı

Ârif ::: Anlayışlı, sezgili

ârif ::: bilgide ileri olan , anlayışlı , bilen , arif

arîf ::: çok irfanlı , çok tanınmış , meşhur alim , bir işten iyi anlayan

ârif ::: ‬bilen

ârif ::: arif

ârif ::: irfan sahibi

arîf ::: (a. s. irfân'dan.) 1) meşhur, çok tanınmış. 2) bilgi sahibi.

ARÎF :::

ÂRİF :::